Μόλις τέλειωσε ο Εσπερινός, κάθισαν και οι δεκατρείς τους γύρω από την ξύλινη Τράπεζα, κοιτάζοντας τον ήλιο να κρύβεται πίσω απ’ τον δεξί πύργο του μοναστηριού. Βγάλαν τα κομποσκοίνια. Κάθε κόμπος και μια ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ευλόγησόν με». Τ’ απόθεσαν δίπλα τους και πήραν τα κουτάλια. Ένα λιτό πιάτο φαγητό και γύρω τους κρασί, μέλι, ξύδι, λάδι. Όλα ευλογημένα από την «Κυρία των Αγγέλων». Όλα κόκκινα και μαύρα, όπως τα άγια ενδύματα. Όλα σημαδεμένα από τα ιερά σχήματα της ορθοδοξίας, αγνά και ανόθευτα, όπως το χίλια πεντακόσια τόσο, τότε που χτίστηκε η μονή.
