Επιτέλους, τη βρήκα. Μπήκα αλαφιασμένος στο εργαστήρι, κοπανώντας την πόρτα πίσω μου.
Εκείνη δεν σήκωσε το βλέμμα. Τόσο αφοσιωμένη ήταν σε αυτό που έκανε. Οι καρποί θροΐζανε χρυσοψημένοι και τραγανοί, τα ταψιά μοσχομύριζαν μέλι, σουσάμι, σοκολάτα και φρούτα. Από τα ταξίδια της είχε κρατήσει συνταγές, όπως άλλοι φυλάνε χάρτες. Όταν με κατάλαβε με ζύγισε με μια της ματιά κι έκοψε ένα κομμάτι. Το τύλιξε σ’ ένα χαρτί κι έγραψε πάνω Hello Agnes.
«Αυτό είναι φτιαγμένο για σένα». Χαμογέλασε κι όλα ηρέμησαν μέσα μου. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου απαλά αυτή τη φορά. Ήξερα ότι θα την ξανάβλεπα σύντομα. Πως το ταξίδι μαζί της είχε μόλις αρχίσει.
Πως θα μου έπαιρνε μια ζωή για να γνωρίσω όλα της τα πρόσωπα. Να καταλάβω πώς μεταμορφώνεται συνταγή με συνταγή, μυστικό με μυστικό. Πώς η Agnes μεταμορφώνεται σε διαφορετικές προσωπικότητες γεύσης και πώς κάθε χειροποίητη μπάρα προσφέρει απόλαυση και κάνει καλό στον κόσμο.
