Αυτός εδώ είναι ο τόπος που πληγώθηκε και πόνεσε. Πληγώθηκε και μάτωσε και δεν γιατρεύτηκε εντελώς ποτέ. Οι πληγές τους έγιναν δικές μας. Γιατί κι ο δικός μας ο τόπος κουβαλάει ακόμα τις πληγές του. Στα πρόσωπα των ανθρώπων του Βιετνάμ είδαμε το βλέμμα μας. Ήταν ένα ταξίδι που μας φάνηκε γνωστό, παρόλο που κάθε τι ήταν καινούριο. Φωτογραφίσαμε. Κάθε φωτογραφία μας ρούφαγε. Κάθε εικόνα, μια ιστορία από αίμα και γιατρειά. Αλλά είμαστε designers. Για εμάς ακόμα και οι πληγές διαγράφονται μέσα από σχήματα. Το λεύκωμα αυτό είναι ο καθρέφτης μας. Ένα περιοδικό γεμάτο από τους ψίθυρους και τα μυστικά του Βιετνάμ. Είναι αυτά που ακούσαμε. Πήραμε τους ήχους και τους κάναμε εικόνες και λέξεις και φτιάξαμε μια έκδοση βγαλμένη από την ψυχή μας. Όπου το ταξίδι γίνεται ανάμνηση και διαμαρτυρία. Κλάμα και γέλιο. Η ιστορία είναι εδώ ξεγυμνωμένη να την δουν όλοι κι όμως μοιάζει να έχει γραφτεί με κρυφό μελάνι. Αυτό είναι το δικό μας Βιετνάμ. Το δικό μας Metaphorm. Εντυπώσεις κι αφαιρέσεις σχηματισμένες από τον φακό της Αντωνίας Σκαράκη κι ένα iPhone 15 Pro.
